CKM

Kao asocijacija na depresiju se najčešće navode uobičajeni simptomi, kao što su tuga, bezvoljnost i nedostatak životne energije. Lekari specijalisti su utvrdili da je osnovni uzrok pojave ove podmukle bolesti stres, bilo da je u pitanju dugotrajni period napetosti ili konkretni „okidač“ u obliku traume. Ipak, pored tzv. „velike“ ili opšte depresije, depresivnih epizoda, sezonske i psihotične depresije, u spektru depresivnih poremećaja veliki procenat učestalosti zauzimaju i organska i endogena (biološka) depresija, čiji su uzroci fizičke prirode. Lečenje depresije se u tom slučaju javlja kao prateći proces lečenja primarne bolesti ili narušenog opšteg balansa hormona u organizmu. U tome će psihijatru i psihotarapeutu glavni saveznik biti neurolog, koji će utvrditi da li je uzrok depresije organske prirode. Ovo je jako važno, jer pojava simptoma depresije ne mora uvek značiti da je to poremećaj koji utiče na zdravlje pacijenta.

Neurolog je najčešće prvi lekar koji će posumnjati na depresiju

Lečenje depresije neretko počinje upravo kod neurologa. Naime, njemu će se javiti ljudi koji su primetili opšte pogoršanje svojih kognitivnih sposobnosti, motoričkih funkcija, opadanje kvaliteta sna i pojavu hroničnih bolova. Da bi neurolog posumnjao da se radi o depresiji, ti simptomi moraju biti dugotrjni, jako intenzivni i da bitno utiču na kvalitet života pacijenta. Takođe, neurolog će naročito pažljivo utvrditi da li su oni rezultat normalne promene raspoloženja uzrokovanih teškim životnim periodom ili su posledica depresije, jer je upravo vremenski interval i intenzitet ono što čini glavnu razliku između ova dva stanja. Osim čisto psihičkih simptoma i stalnog umora i iscrpljenosti, depresija se često manifestuje kroz smanjenje ili povećanje apetita i probleme sa varenjem. Lečenje depresije će se onda nastaviti kod psihijatra, koji će u terapiju uključiti medikamente koji utiču na balans hormona, ali i kroz psihoterapiju, kao neizostavni deo procesa lečenja. 

Kada simptomi depresije ne znače depresiju?

Depresija je podmukli poremećaj koji kroz vreme crpi životnu energiju pacijenta i utiče na njegovo kompletno psiho-fizičko stanje. Međutim, iako sa jako specifičnim simptomima, vrlo se često može pogrešno dijagnostifikovati. Naime, fibromijalgija je još podmukliji sindrom koji se često može maskirati u plašt depresije, a zahteva potpuno drugačiji pristup lečenju. Fibromialgija se ispoljava kroz hronične fizičke bolove, koje pacijenti često opisuju kao upale mišića i bolove u kostima, praćene nesanicom i smanjenjem kognitivnih funkcija. Uz to, mogu se javiti i sindrom iritiranih creva, uporne migrene i „nemirne noge“. U tom slučaju, neurolog će naročito obratiti pažnju na to da li simptomi traju duže od 3 meseca i da li sprečavaju pacijenta da normalno spava. Uz to, fibromialgija ima i jedan karakterističan simptom, a to je bol u zglobovima vilice, koji se često pogrešno tumači kao posledica stiskanja zuba tokom noći. Kada postavi dijagnozu fibromialgije, neurolog će kao terapiju prepisati mišićne relaksanse i uputiti pacijenta psihijatru, kako bi uz antidepresive lakše podneo psihičke aspekte ovog sindroma. 

U terapiji koja se pripisuje za oba poremećaja, lekari specijalisti rado savetiju boravak u prirodi, povećanje fizičke aktivnosti i balansiranu ishranu. Osim toga, za pacijente je ključno da se kvalitetno edukuju o svojoj bolesti. Na ovaj način će imati pozitivan stav prema izlečenju, ali i odbaciti stigme i tabue koji još uvek prate depresivne poremećaje i fibromialgiju.